Chris Wassenaar `in keatser fan formaat`

Ik ha sels ris neitocht as ik in bettere titel foar dizze útstalling betinke koe. Ik moat jim teloarstelle: dy ha ik net betinke kinnen. Ik bin dan einlikst ek wol wat jaloersk op Jelle Bangma dat hy dizze titel foar it boek oer Chris en dêrmei ek foar dizze útstalling, betocht hat. Ik hie dy titel namentlik ek betinke kinnen. En dêr ha ik trije redenen foar:

Het lastige kaatsen op straat

Uit de Harlinger Courant van dinsdag 3 juli 1934:

Van verschillende ingezeten gewerd den Raad een adres [gezonden] om aan het kaatsen op straat paal en perk te stellen, daar hiervan veel schade en hinder wordt ondervonden.

Gelijk bekend, is het kaatsen op den publieken weg al eenigen malen in den Raad ter sprake geweest. Krachtens de laatstelijk (15 juni 1925) te dezen vastgestelde bepaling is het verboden op straat:

a.       Met een voetbal te spelen;

b.      Met andere dan holle ballen te kaatsen of te werpen, behalve op plaatsen, alwaar dit naar het oordeel van B. en W. geen hinder of gevaar veroorzaakt.

Blijkens het ontvangen adres en de vroeger over dit onderwerp gehouden besprekingen houdt deze regeling geen bevredigende oplossing in. Ook B. en W. bevalt zij niet, zoodat zij gaarne hunne medewerking verleenen om tot een beteren toestand te geraken. H.i. is deze slechts te bereiken door het kaatsen op straat algeheel te verbieden en slechts het aloude spelen met ballen door kinderen toe te staan. Zij geven toe, dat de uitdrukking ”kinderspel” vaag is, maar men moet en mag vertrouwen, dat de politie hieraan de juiste interpretatie zal weten te geven. Mitsdien geven zij den Raad in overweging in vorenaangegeven zin te besluiten.

Bovenstaande bepaling heeft de Harlingers niet tegengehouden om van het straatkaatsen een niet weg te denken evenement te maken. Bekijk daarvoor het filpmje via onderstaande link.

Jacob Klaver no ek op wikipedia

Dyjinge dy’t it net sa hat mei keatsen en ynternet moatte dit stikje mar oerslaan. Mar dyjinge dy’t dat wol hat, moat seker fierder lêze. Want dit stikje giet oer it feit dat ynformaasje oer keatsen en keatsferienings no ek te finen is op de ynternasjonale ensyklopedyske side WIKIPEDIA.ORG. Dizze ensyklopedy wurdt makke troch besikers dy’t harren ynformaasje oer tal fan saken sels op it net sette of dy’t besteande ynformaasje oanfolje of ferbetterje. Ferliden jier kaam ik der by tafal efter dat immen (Ik soe graach witte wa?) ynformaasje oer ús keatsferiening - Jacob Klaver - op de side fan wikipedia tafoege hie. Dy ynformaasje wie korrekt mar op ûnderdielen net folslein. Ik ha – mei nammen oer de Lytse PC – in protte gegevens tafoege. Hjirby de ynformaasje op Wikipedia oer keatsferiening Jacob Klaver.

Keatsen is leafde

In tal jierren lyn wie ik as begelieder fan ús ôfdielingspartoer yn Aldeleie. It wie in snein. Mar net in gewoane snein. Al foar njoggenen sieten wy yn de auto en doe’t wy tsjin healwei tsienen by it fjild kamen begûn it te reinen. It soe dy dei net wêr droech wurde. Lokkich hie ik in paraplu meinommen. En wapene mei dit reinskerm ha ik my út moreel plichtsbesef efter in perkline deljûn. It wie net allinnich reinich mar ek winderich en ferrekte kâld.

Te let...

As neitins oan Pieter de Boer, winner fan de Lytse PC yn 1947 en 1951

“Te let …..” is yn de keatserij in oantsjutting foar in slach dy’t net op tiid ynsetten wurdt en dêrtroch meastentiids resultearet yn in misslach. Te let, wie foar my dit keatsjier de ôfspraak foar in ynterview mei de trije generaasjes De Boer út Hjerbeam. Pake Pieter, soan Fokke en pakesizzer Peter. Se ha alle trije keatst op sawol de Lytse as ek op de Grutte PC en it like my nijsgjirrich om ris mei harren trijen te praten oer de keatserij. Ik hie dêr de ôfrûne winter al mei omrûn, mar it wie der hieltiten net fan kommen. Der wie altiten wol wat oars.......

keatsgedicht

Ids Jousma keatste tusken 1918 en 1930. Neffens tiidgenoaten de bêste efterynse dy't der ea west hat. "Idske" sa as syn poppenamme wie, wie de earste keatser dy't it saneamde klaverke fjouwer wûn. (Winst op Freulepartij, Jong Nederlân, Bûnspartij en PC) . Hjirûnder in gedicht fan Jan Visser oer dizze legendaryske keatser.

Ik wie tolve

Idske Jousma sjoch ik noch foar my
As feintsje mei de slachterskoer.
Gjin sterveling sloech de keatsbal
Sa licht en linich de fjilden oer.
Sels wie ik doe tolve, in lytse
Triuwer dy’ t krekt de opslach helle.
Idske wie myn ideaal, ik woe al
Syn fuotstappen wol stelle.

Wy wiene net botte tsjerks, mar yn Holwert
Haw ik wol stil lein te bidden.
Efter de krite, neist Idske syn trui,
Hiel gewoan yn it fermidden.
Grutte Hear fan it keatsen, in earm
Lykas Idske woe ik graach ha.
Ik kom dan folle faker yn tsjerke
Sekerwier, dat siz ik jo ta.

De Heare die neat; hat faaks
Myn lytse wurden net iens ferstien.
It keatsen bin ik trou bleauwn, de
Tsjerke bin ‘k nea wer hinne gien.

Opslach

By it keatsen is it in goeie gewoante dat je foar it spul begjint inoar dat witte litte troch de hân op te stekken. It is in symboalysk signaal fan "it giet oan". No bin ik noch net sa fier dat ik in digitale gadget pleatse kin om sa'n signaal fisueel dúdlik te meitsjen, dus moat it mar tekstueel.



In weblog oer keatsen. Wêrom docht in minsk soks en wêrta moat it liede? It earste is makliker út te lizzen as it twadde. It hat te meitsjen mei leafde. Leafde foar it spultsje en alles wat dêr mei anneks is. Dat is begûn doe't ik as jonkje jûns efter it iepen sleapkeamerrút lei te harkjen nei de beurzjende manlu dy't simmerjûns by ús foar hûs op it stekje sieten te swetsen oer it keatsen. Ferhalen oer winst en ferlies, oer anekdoates út it ferline en fansels oer skelmjen en ûndogenske streken fan de tsjinstanner. Ik rekke sa yn de bân fan de leafde foar dizze sport. In leafde dy't oan de dei fan hjoed stân hâlden hat.
De twadde reden is nuodliker. Krekt as yn de leafde witte je by de earste tút noch net wêr't je einliks oan begjinne. Litte we it der dêrom mar op hâlde dat it wêrta fan dizze weblog in soarte fan doaltocht is, in doaltocht sûnder ein. Is it sa ek net yn de leafde? In einleas sykjen nei mominten fan gelok en tiidleasens.