De ambachtsman, de artyst en de gûcheler.

Ferline wike skille Geart Oostra my, mei de fraach of ik de PC-winners tasprekke woe. Dy fraach kaam ryklik let want ik bin net immen dy’t soks samar út syn mouwe skoddet. Twa minúten foar tolve dus. Folle betinktiid koe net lije en yn in dwaze bui ha ik dêr mar yn tastimt. Troch in lichamelik ûngemak ha ik dit jier foar it earst sûnt 1985 net op de PC west. En hoewol  ik it wol folge ha fia radio en tv belibje jo sa’n dei dochs oars as oars. It bliuwt allegear wat op ôfstân. Ik wol it dan ek net ha oer jim PC-winst, dêr is einliks ek al genôch oer sein en it feroaret it byld dat ik fan jim ha dochs ek net. Ik ha jim alle trije al sûnt jim jongesjierren keatsen sjoen, earst foaral by it t.e.l. en de ôfdielingspartijen en letter yn de frije formaasje.  Ek oer jim frije formaasjepartoer is al genôch skreaun, wat soe ik dêr noch oan tafoegje kinne? Ik ha my sels dan ek de fraach stelt: ‘Hoe soe ik dy mannen no yn ien wurd typearje kinne? En wat betsjut dy typearring dan?’ Ik kaam ta de folgjende trije types: De Ambachtsman, de Artyst en de Gûcheler.

Daniël is foar my de ambachtsman, Taeke de artyst en Gert-Anne de gûcheler. Om my te ferdjipjen yn dizze trije ferskillende types ha ik der earst mar ris wat literatuer op nei slein en dat hat my ynspirearre ta de folgjende beskriuwing. Ik wol begjinne mei

DE AMBACHTSMAN

Om de ambachtsman wat better te begripen ha ik it boek DE AMBACHTSMAN bestudearre. It is skreaun troch de ferneamde sosjolooch Richard Sennett ferbûn oan de New York University. Dat boek spruts my daliks oan want op de foarside stiet al daliks in hân. Dochs it wichtichste ark fan in keatser.  As je it boek lêze dan kom je ta de konklúzje dat Sennett foar it beskriuwen fan de ideale ambachtsman Daniël Iseger foar eagen hân hat. Hy beskriuwt de ambachtsman as immen dy’t slypje moat oan syn feardichheden en dy’t nei jierren fan hurd wurkjen in spesjalist is op syn terrein. En as ‘r ien kear sa fier is, dan hat syn wurk ek in soarte fan ‘automatisme’. It liket as kostet it gjin muoite om elke kear deselde hege kwaliteit te berikken. In ambachtsman, seit Sennett, wit nei jierrenlange trainings wat er kin en soks soarget foar fertrouwen en rest. Hy is baas oer de matearje. Sennet hat it hjir dus gewoan oer Daniël.

Sennett stelt dat in ambachtsman altiten in goeie ferbining makket tusken hersens- each en hân. Hy seit letterlik; “Tezamen met het oog en enige lichaamscoördinatie kan de hand zo veel moois voortbrengen.’  En hy seit ek dat in ambachtsman altyd foarút tinkt. Hy wit wat er kin en docht wat er wol. En troch erfaring wit hy wat it resultaat wurde sil.

It bysûndere fan in ambachtsman is neffens Sennett ek dat je tinke dat je soks sels ek kinne. Mar it tsjindiel is it gefal. Hjir moast ik daliks tinke oan de opslach fan Daniël. Syn opslach liket sa ienfâldich, in leek soe sizze: ‘it binne opgoaiers’. Dochs ha de measte perkspilers der in gloeiende hekel oan. Ik wol einigje mei in sitaat fan Sennet dat neffens my perfekt past by Daniël: ‘Ambachtelijkheid is meer dan louter vakmanschap. Het staat voor het verlangen om het werk goed te doen, niet omdat het moet, maar omdat een ambachtsman altijd streeft naar perfectie.’

DE ARTYST

Yn tsjinstelling ta de ambachtsman dy’t jierrenlang slypje moat om in hege kwaliteit te berikken hat de artyst fan jongs af oan in unyk talint. In talint dat al yn de âldheid troch Plato en Aristoteles yn ferbân brocht waard mei estetika of om yn gewoan Frysk te sizzen: ‘mei súverheid.’ It wurk fan in artyst hat sa’t it wurd einliks al seit altyd in artistike wearde. It is moai om nei te sjen, mar it jout meastentiids mear dan dat, it is net allinnich moai, it is genietsjen. It wurk fan in artyst hat dan ek altyd te krijen mei emoasje, mei gefoel, mei freugde en fertriet. Fertaalt nei de artyst dy’t ik yn Taeke herken, is dat it genietsjen nei it boppe slaan fan in hast ûnmooglike opslach, mar ek dat je meilibje mei de pine dy’t ‘r ferbite moast doe’t it ferline jier net woe. Mar by de artyst giet it net allinnich om it boppeslaan op himsels mar foaral oer de wize wêrop. By Taeke is dat it linige yn de lichemsbeweging, de soepele beweging fan de earmtakke en de súverens fan de slach. Neffens Plato en Aristoteles estetika yn optima foama.

By artysten en keatsers moat ik altyd tinke oan de útspraak fan de legindaryske keatser Wytse Vlietstra. Hy neamde himsels ’in materialist’ en fûn dat er in min betelle artyst wie yn it sirkus Rodenhuis. Rodenhuis wie doe Bûnsfoarsitter.

Keatsers en jild. Dat hat altyd al in bysûndere relaasje west. Doe’t âlde Jan Reitsma ris frege waard om mei te dwaan oan in merkepartij yn Boazum frege hy 10,-- startjild en doe’t de timmerman fan it doarp him frege as hy mei him en syn knecht stelle woe, dy er dat allinnich foar 5,-- de man. En doe’t Reitsma nei ôfrin as kening de krânse krige, ferkocht er dy oan de timmerbaas foar in ryksdaalder. Artysten moatte sels de priis stelle om troch de tiid te kommen.

 Tsja as Taeke  in artyst is, hoe sit it dan mei syn finansjele stellerij? Wat kin sa’n jonge no freegje foar in optreden? Ik ha ris efkes googelt  op ynternet om te sjen wat oare artysten freegje. Fan de Hollânske artysten is Marco Borsato de djoerste. Jo kinne him foar 27.500,-- in heal oerke ynhiere. Guus Meeuwis sjongt foar 20.000,--  mar fersekert jo dêrby fan Brabânske gesellichheid. Jantje Smit komt foar 14.000,-- en Frans Bauer foar 10.000,-- Wolle jo wat goedkeaper dan komme jo by Dries Roelevink of Bonnie St. Clair foar 2000,-- mar foar dy leste moat der wol in flesse wyn by. En wolle jo foar in prikje dan kin je ek Rinus út Liwwadden ynhiere. Hy komt foar 700,-- op syn scooter en nimt Ramona mei.

Yn dat ljocht besjoen moat Taeke in fermogen fertsjinje. De hiele simmer elk wykein optredens. En it bliuwt dan net beheind ta in heal oerke. Nee, de man makket der meastentiids in show fan dy’t samar  5 oant 6 oeren duorje kin. Soks moat der finansjeel flink ynklappe. It is dan ek wol hyl bysûnder dat er fan ‘e jûn foar syn oanwêzigens hielendal neat freget.

Ik wie einliks ek wol benijd wat de fiskus seit oer de ynkomsten fan artysten. Ik ha dan ek it boekje ‘artiest en fiscus’ d’r op nei slein. Foar de fiskus is in artyst ‘iedereen die zich op een of andere wijze creatief uit, zodanig dat dat voor andere mensen te bekijken, te beluisteren en of te bevoelen is. Hij/zij levert een artistieke prestatie. En it makket foar de fiskus neat út of je berops of amateur binne.

Taeke falt neffens my alhiel binnen dizze definysje en kin dus mar oppasse as it giet om syn ynkomsten want neffens dit boekje giet it by de belêstingoanjefte fan artysten noch wolris ferkeard. Of se dogge hielendal gjin oanjefte, of de boekhâlding ûntbrekt of se jouwe gjin ynkomsten op. Mar dit handige boekje jout ek tips foar artysten as it giet om ôftrekposten en ik wol Taeke as superartyst dochs efkes wize op wat mooglikheden. Alderearst de reiskosten. Dy binne allinnich ôftrekber as it giet om altyd deselde route tusken wenjen en wurk. De route nei de wedstriden is elk wykein oars dus dat falt of. Mar it hin- en wer riden nei de trainings kin mei 57ct de km as ôftrekpost meinommen wurde. Net ûnoantreklik liket my. In oefenromte oan hûs kin opfiert wurde as kostenpost foar ferwaarming,  ljocht en ôfskriuwing fan ynventaris.  De keats- en trainingsklean en it keatsark, tink oan de keatsmof, binne foar 100% ôftrekber. In spesjale tarieding fan in meardaagse training kin neffens my skowt wurde ûnder it kopke stúdzjereis en is dan foar 75% mei te nimmen. Fakliteratuer sa as De Keatsfreon en De Wis In en ek telefoankosten falle hjir wer net ûnder. Mar net ûnoantreklik is it dat ferbliuwskosten foar 75% ôftrekber binne. En it is foar keatsers nuttich om te witten dat by ferbliuwskosten spesifyk konsumpsjes neamt wurde. Dit hie foar de artysten ûnder de keatsers út earder tiid ek wol in aardige duit skele kinnen.

Ik bin oer Taeke begûn mei Plato en de estetika. Ik wol dêr wat him oanbelanget ek mei einigje. En wol mei in sitaat fan Plato: ‘Schoonheid is zichtbaar geworden liefde’. Ik fertaal dat dan mar as: ‘Leafde foar de estetika yn de keatserij’.

DE GÛCHELER

Dan komme we no as lêste by De Gûcheler. Van Dale omskriuwt in gûcheler as immen dy’t wat docht wêrfan je net begripe hoe’t it kin. In oar wurd foar gûcheler is yllúzjonist. In gûcheler jout jo de yllúzje dat it allegearre hyl ienfâldich is wat er docht, mar dochs snappe jo net hoe’t it kin. In gûcheler bringt jo fia ferwûndering en ferbazing nei ûnbegryp. Stikem fynt in gûcheler it moai om de taskôger in fertwiveling efter te litten.  Soks jildt ek allegearre foar it opslachwurk fan Gert- Anne.

Tsjinstanners meitsje har noch wolris de yllúzje dat se in bal fan him reitsje kinne, mar meastentiids stean se fan ferwûndering en ferbazing mei fol ûnbegryp te sjen wêr’t de bal bedarre is. Se ha wol in oanloop sjoen mar gjin bal. En ha jim dan wolris letten op it gesicht fan de gûcheler oan de opslach? Hy hat der súver skik yn om syn tsjinstanners yn fertwiveling efter te litten.

Om in gûcheler wat better te begripen ha ik it boek oer de Fryske gûcheler Professor Bergini der op nei lêzen. De man hite gewoan Ybe van Zandbergen mar hy makke dúdlik dat it skeelt as je as  gûchelers in namme ha dy’t wat heimsinnich oan docht. Hy makke fan it leste part fan syn namme dan ek Bergini. Ik soe Gert-Anne dan ek sterk in oerweging jaan wolle om him Bosini te neamen.

Prof. Bergini jout oan dat in gûcheltrúk it beste wurket as de taskôger of de persoan wêr’t in trúk mei úthelle wurdt, net wit wat de gûcheler fan plan is. Dêrtroch witte se net wêr’t se op lette moatte.  Des te grutter de mate fan ûnfoarspelberens des te grutter it effekt. As we it ha oer ûnfoarspelberens yn de opslach dan ha we it fansels oer Bosini. As earste wit allinnich hysels – meastentiids -  wêr’t er de bal bringt, lit stean dat de tsjinstanner him dêr op tariede kin. En foar de taskôgers is syn opslach faak ien grutte foarm fan optysk bedroch. Troch syn fingerflugge hânbewegingen ha je gjin idee wêr’t de bal út syn hannen no einliks bedarret.

It is meskyn net by elkenien bekend mar ús lân hat in hege namme op te hâlden as it giet oer wrâldferneamde gûchelers. We hienen yn Fred Kaps immen dy’t meardere kearen wrâldkampioen gûcheljen wie. Tusken 1955 en 1979 waard hast altiten in Nederlanner wrâldkampioen gûchelen. Ek dêrnei koe Nederlân goed meikomme en we ha no yn Hans Klok wer in wrâldferneamde yllúzjonist.

Oer de nijste yllúzjonist hoege wy net lang nei te tinken. Dat is fansels Bosini. Ik ha begrepen dat er  foar folgend jier ek al in nije siswize hat foar it opslaan fan de earste bal yn de partij. Dat wurdt net langer: ‘ ít giet oan’, mar ‘hokus pokus pats’.  

Spitigernôch kin ik jim dizze trije boeken NET mei jaan. Ik ha se te lien út de biblioteek, mar ik ha wol wat oars te lêzen foar jim meinommen. Ut namme fan De Freonen fan it Keatsmuseum  mei ik sawol de earste as twadde priiswinners fan de ôfrûne PC it jierboek De Keatsfreon oanbiede. Fansels hopet dizze Freoneklup dat jim yn de takomst ek lid wurde. It lidmaatskip is net ôftrekber by de belestingen, mar ik ha begrepen dat 15,-- foar in jierslidmaatskip hast it selde is as in rûntsje bier yn de klaaiboks, en dat lêste mei wol ôflutsen wurde. Dus dat moat altiten slagje.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

Open brief aan het HB van de KNKB

De kaatserij zit wederom in zwaar weer. Het hele gedoe met de wantencontrole en alle heisa (kort gedingen, scheidsrechtersperikelen, Palingpartij Makkum, gedoe in Engelum) die daar uit voorkomt doen de kaatserij en dus de KNKB geen goed. Zijn dit incidenten of is er een fundamentelere oorzaak? Ik ben zo vrij om jullie een aantal gedachten ter overweging aan te bieden. Daarbij schets ik eerst een paar ontwikkelingen en kom daarna met voorstellen.

Ontwikkelingen

1. Fundamentele veranderingen in samenleving en dus ook in de sport

Wij leven in een tijd waarin mensen in hun vrije tijd zoeken naar beleving en zingeving. Dat kan actief door bijvoorbeeld te sporten maar ook passief door van sport te genieten. In die beperkte vrije tijd willen mensen niet te veel gedwongen worden door allerlei opgelegde regeltjes en beperkingen. Ze willen immers beleven en zingeving zoals zij dat graag willen.

Als er te veel regeltjes en beperkingen zijn, dan gaan mensen zoeken naar mogelijkheden om die te ontwijken of naar hun hand te zetten. Een overheid, organisatie of in dit geval de KNKB probeert daar dan weer op te reageren door de regels aan te passen.

2. Veranderingen ontstaan altijd van onderop en (bijna) nooit door organisaties/overheden

Wetgeving in de samenleving is bijna altijd een reactie op veranderende omstandigheden of gedragingen. Dat zien we in de samenleving bij verkeersregels en in de kaatsport bij de ontwikkelingen rond o.a. de kaatshandschoen. Ten aanzien van ontwikkelingen in de kaatssport zien we al een aantal jaren nieuwe kaatsvormen en andere wedstrijdsoorten door particulier initiatief ontstaan. Denk hierbij aan pearkekeatsen, teatsen, zachte bal PC, Pelote PC, etc.

3.  Bijkomende veranderingen in de samenleving

De 24-uurs maatschappij heeft ook zijn gevolgen voor de kaats(sport). De werkweken van veel volwassenen maar ook van opgroeiende jongeren zitten boordevol. Ouders werken beide en proberen naast de drukke combinatie van werk en huishouding te zoeken naar quality-time voor zichzelf en hun kinderen. Een kaatsagenda waarbij er vanaf mei t/m augustus (juist de mooiste tijd van het jaar!!!) de weekenden vol gepland zitten met kaatswedstrijden is niet meer van deze tijd. Vergeet bovendien niet dat een kaatswedstrijd geen twee keer 45 minuten duurt. Hoe je het ook organiseert je bent gewoon een dag kwijt.

4. Menskracht en deskundigheid in de verenigingen

Met name door het tijdsaspect onder punt 3 wordt het voor veel sportverenigingen steeds moeilijker om aan kader te komen die willen meehelpen. Het organiseren van een kaatswedstrijd is een intensieve zaak. Je hebt een daglang een groot aantal keurmeesters nodig en dan hebben we het nog niet eens over andere (voorbereidende) organisatorische zaken. De KNKB merkt zelf ook dat het steeds moeilijker wordt om mensen te krijgen als scheidsrechter, voor wantencontrole, en overige taken.

Voorstellen

Doel van mijn voorstellen is om de kaatssport meer zingeving en beleving te geven en initiatieven van onderop meer ruimte te bieden. Daarnaast heeft e.e.a. als positief gevolg een ontlasting van organisatorische zaken voor de KNKB. Het zou goed zijn dat de KNKB meer taken gaat afstoten en die neerlegt waar ze horen, bij de verenigingen. 

1. De KNKB organiseert in de toekomst maar één wedstrijd per weekend in elke leeftijdscategorie. De jongeren t/m 16 jaar op zaterdag en de volwassenen (17 jaar en ouder) op zondag. (NB. Een paar uitzonderingen zijn mogelijk, denk aan Masters, Minnertsga, PC, Freule, Jong Feinte, etc.). De volwassenen kennen maar twee klassen: Hoofdklasse en Eersteklas. Deze wedstrijden worden gehouden onder volledige regelgeving van de KNKB, dus met ranking, scheidsrechters, wantencontrole etc. Wie daar aan meedoet conformeert zich aan de regels van de KNKB. Ranking bepaalt deelname aan hoofdklasse of Eersteklas en dus ook aan de PC. 

2. Op zaterdag zijn er dus geen officiële kaatswedstrijden voor 17+ en op zondag geen jeugdwedstrijden. Maar verenigingen zijn wel vrij om op die dagen hun bestaande partij te organiseren (afd. partij jongens in Franeker op zondag, Lytse PC in Mantgum op zaterdag, Palingpartij Makkum etc.)  of op die dagen iets nieuws te lanceren. Maar het zijn dan geen officiële KNKB-partijen en zij zijn zelf verantwoordelijk voor opgave, loting, scheidsrechters en regelgeving. Uitslagen tellen niet mee voor KNKB-klassementen. De verenigingen bepalen zelf wie er aan hun wedstrijden mogen deelnemen. Is dat een probleem? Het lijkt mij niet, De verenigingen houden hun partij en krijgen meer ruimte omdat zelf in te vullen. De KNKB legt geen beperking op aan Hoofdklassers als zij op zaterdag aan een onofficiële kaatspartij meedoen. Keuze daarvoor ligt bij de spelers.

3. Om beleving en initiatieven bij de verenigingen te motiveren stel ik voor dat zij het recht krijgen om zelf één partuur aan te wijzen voor deelname aan hoofdklassepartijen. De PC krijgt dit recht dus ook. Ik zou zelf wel zo ver willen gaan dat de PC het recht krijgt om voor dat ene partuur een Belgisch partuur toe te laten aan de PC. (Kan natuurlijk ook gewoon door aanwijzing via de ingevoerde Keats-off). Loting gebeurt bij de 17+ weer door de verenigingen. Bij de jeugd door de KNKB.

Dielname Lytse PC: Om te janken

Al sûnt 1947 organisearret KF Jacob Klaver út Mantgum De Lytse PC. In partij dy’t troch de jierren hinne oansjen krige. Mei yllustere winners as Chris en Jacob Wassenaar, Sake Saakstra, Cornelis Terpstra, Stephan Kleefstra, Anne van Straten, Willem Hiemstra, Martinus Santema, Pieter de Boer, Jehannes van der Mey, André Tolsma, Simon Minnesma, Rinze Bleeker, Marten Feenstra., Rudmer van der Meer, Jochem Bouma, Germ Okkinga, Abe Kooistra en gean sa mar troch. [sjoch: http://fy.wikipedia.org/wiki/Lytse_PC ] Ferliden jier spite it Pieter van Althuis alle hierren op syn holle dat hy d’r krekt foar de finale ôfrekke. Want sa sei er: “sa’n partij wol je winne”.

 

Dit jier waard der troch it bestjoer ek wer fan alles út de kast helle om d’r in bysûndere dei fan te meitsjen.  Ik neam:

·         In prizepot fan € 1200,--.

·         Nei ôfrin gratis tagong ta in gesellich slotfeest mei live muzyk

·         Yn oerlis mei de keatsers útrikking fan de Janse Skaal

·         Utnoeging fan de winners fan 25 jier ferlyn

·         Keatsers dy’t ofskie nimmende maten tasprekke

·         In spesjale oanklaaing fan it fjild en alle linen beset mei karmasters.

·         Om it finanseel mooglik te meitsjen rinne frijwilligers har de skonken ûnder it gat wei foar in grutte lotteferkeap.

Dan sjogge jo de opjefte en dan krij je de triennen yn de eagen. It bestjoer is ferbjustere: 14 partoer! Noch nea yn de histoarje fan de Lytse PC wie de dielname sa leech. Wa is d’r oan ‘e hân? In protte keatsers wolle no leaver wer fuotbalje. Meastal giet dat om ien of yn in inkel gefal om twa personen út in partoer. Dat wie noait net sa’n probleem, want dan frege jo gewoan in oar. Mar troch it rankingsysteem mei feste partoeren yn de cyclus kin dat net mear. Want as je fuotbalje kin je fansels net sizze dat je in blessuere ha en dat dêrom in oaren meidocht.  

 

Wat is no belangriker: it systeem of it keatsen?

Ik tink da’k op it slotfeest mar ien ekstra nim want it koe wolris de lêste kear wêze!

Kaatser met keizerlijke afstamming

Toen ik begin jaren tachtig van de vorige eeuw op het Ryksargyf in Leeuwarden kwam, hing daar een prikbord met de tekst: “Het hout waar u zelf uit gesneden bent, is belangrijker dan het hout van uw stamboom”.  Een levensles voor stamboomonderzoekers.

Bovenstaande uitspraak komt vaak bij me op als stamboomonderzoekers mij vol trots aanschieten met de mededeling dat ze afstammen of verwant zijn aan een bekende of zelfs beroemde persoon. In kringen van Friese stamboomonderzoekers is bijvoorbeeld de verwantschap met Grutte Pier iets om ‘grutsk’ op te zijn. Dat mijn kinderen via hun moeder van deze ‘vrijheidsstrijder’ afstammen stemt mij wat minder gelukkig. Volgens de overlevering kieperde hij iedere tegenstander die niet kon nazeggen ‘bûter, brea en griene tsiis, wa dat net sizze kin is gjin oprjuchte Fries’ genadeloos overboord of maakte hij ze een kopje kleiner met zijn “bidenhänder’. Het kan verkeren zei Bredero, maar of zo’n voorvader nu iemand is om ‘grutsk’ op te zijn, betwijfel ik.

Ik kom hierop omdat stamboomonderzoeker Sytze Giezen mij attent maakte op een verre voorvader van PC-winnaar Jochum Bouma uit Oosterlittens. Sytze is een verwoed stamboomonderzoeker en is op mijn verzoek bezig met een omvangrijk project. Nadat hij vorig jaar van alle PC-winnaars (vanaf 1854!) de stamreeksen heeft uitgezocht, is hij nu bezig om van alle PC-winnaars de kwartierstaat uit te zoeken. Een omvangrijk maar ook boeiend project. Ik mocht al eens van zijn onderzoek gebruik maken voor een artikel in De Keatsfreon .[1]

Vandaag schoot hij me aan met de mededeling dat Jochum Bouma (PC-winnaar 2008) afstamt van Karel de Grote! Voorwaar een bijzondere ontdekking. Tussen Karel en Jochem zitten 41 generaties en het spoor verloopt via grillige lijnen die heen en weer springen tussen mannelijke en vrouwelijke voorouders. Maar via zijn overovergrootvader Dirk Bouma uit Oosterend (1842-1915) komen we via aangetrouwde familie’s Hofstra, Van der Meulen, Antonides, Verhoeck, Van Nes, Van Teylingen, Suys, Van der Burch en Van Montfoort bij de graven van Holland en zo uiteindelijk bij keizer Karel de Grote.

In hoeverre Karel en Jochum uit hetzelfde hout zijn gesneden, laat ik in het midden. Maar strijdbaar waren beide in elk geval.

 

---

[1] Is keatsen erflik? In: De Keatsfreon van 2014.

Nieuwjaarswens

               Weet dat kaetsen ende minnen
               Eyst een overgaenden bal,
               Anders maeck'et droeve sinnen
               Anders heeft'et geenen val

                    Jacob Cats

                    Ik wens iedereen een liefdevol 2014

Amerikanen keatsten yn Mantgum

Yn de digitale Ljouwerter Krante [www.dekrantvantoen.nl ] kinne je prachtige ferhalen fiene oer it keatsen út it ferline. Sa fûn ik foar in artikel yn De Keatsfreon oer in sulveren keatsbal út 1769 de advertinsje werom wêryn’t dy wedstriid oankundige waard.  It is fansels geweldich dat je sokke ynformaasje no fia wat goochem sykjen werom fine kinne.

Keatse by it stasjonskofjehûs, 1930

By it sykjen nei âlde keatsútslaggen fan ús keatsferiening yn dy digitale LC stuite ik op in wedstriidferslach fan 28 july 1930. No koe ik dat stik mei eigen wurden neifertelle mar folle moaier wie it om it stik yn syn gehiel oer te typen. Dat ha ik dien en sa kinne jim it hjir ek lêze:

“Mantgum, 26 juli. Heden hield de kaatsvereeniging ‘Jacob Klaver’ alhier onder leiding van haar bestuur, een wedstrijd bij het Stationskoffiehuis, om prijzen van ƒ 24.-  ƒ 15.- en ƒ 9.- of 2x ƒ 4.50 waarbij stadsprijs- en premiewinnaars waren uitgesloten en waaraan 32 parturen deelnamen. Onder de medespelers waren 5 ‘Amerikanen’ die tot dezen wedstrijd het initiatief hadden genomen; één hunner, de heer M. Fransbergen, afkomstig van Mantgum, had een bedrag van ƒ 40,-- beschikbaar gesteld, terwijl bovendien door een ingezetene een zilveren medaille was uitgeloofd. De 1^e prijs viel ten deel aan G. Jellema te Winsum, M. v.d. Hem te Rauwerd en J. Blom te Drachten; de 2^e aan W. v.d. Sluis te Terzool, A. v.d. Woude te Leeuwarden en K. Gaasterland te Oosterlittens; de 3^e aan Joh. Hoekstra te Baard, J. Gaastra te Wirdum en J. Bosma te Leeuwarden; de 4^e aan J. Kramer te Wirdum, Th. Hoekstra te Baard en D. Jippes te Hallum. Tot koning is uitgeroepen G. Jellema, die als koningsprijs de zilveren medaille ontving. Verscheidene spannende partijen zijn gespeeld; die om prijs en premie beantwoordde echter niet geheel aan de gekoesterde verwachtingen. De prijzen zijn uitgereikt door de heer Th. De Jong afkomstig van Britswerd, thans te Paterson (U.S. ) die een humoristische toespraak hield, vooral het kaatsen in Amerika betreffende, hoe men daar wel eens 50 km reist om een uitgeschreven wedstrijd bij te wonen, terwijl ieder jaar op 14 juli de kaatsclub van Paterson naar Rochester trekt, en in September omgekeerd, om elkander te bestrijden. Spreker deelde nog mee, dat men getrouw de uitgebreide kaatsverslagen in verschillende Friesche kranten volgt, zoodat men de kaatsers wel niet van gezicht, maar toch bij name kent. Nadien droeg nog de heer M. Fransbergen een berijmde toespraak voor, die blijkens de stille aandacht, zeer in de smaak viel.”

Sjoch foar it orsjinele ferslach: http://tinyurl.com/6mamm8

Winners fan namme

Oant sa fier it ferslach yn de LC. Der steane fansels wol in tal aardige feiten yn dy’t om in neiere útlis freegje. Sa sil it net foar elkenien daliks dúdlik wêze wêr’t it Stationskoffiehuis stien hat en wat no einliks bedoeld wie mei it útsluten fan ‘stadsprijs- en premiewinnaars’. Wolno, it Stationskoffiehuis is it earste hûs oan de Galamawei  rekkene fan  it spoar ôf by Tsjeintgum. Dêr wennet no de famylje H. Aukes. Om tefoaren te kommen dat te sterke keatsers meidwaan soenen en de minderen dêrtroch wei bleauwen, waard it keatsers dy’t grutte partijen (sa as de PC yn de stêd Frjentsjer) wûn hienen net tastien om mei te dwaan. Dêrmei krige de partij wol minder oansjen mar waard de dielname grutter en de útslach minder foarsisber. Winner George (Jorke) Jellema en syn maat Marten van der Hem soenen letter wol stedspriiswinners wurde. Van der Hem wûn de PC yn 1934, 1936 en 1940, Jorke Jellema wûn wol ferskate prizen mar kaam op de PC net fierder as twa kear in tredde priis (1932 en 1933). De  “Amerikanen” yn it ferslach hienen blykber wol in pear sinten te ferstriken want se stienen ek foar de prizen fan in jongespartij mei lúkse foarwerpen. (LC 21-07-1930)

By de foto's:
Boppe: It stasjonskofjehûs yn 1920.
Under: links George (Jorke) Jellema en rjochts Marten van der Hem